OmsHeerenHuis.nl

Ds. D. Chr. Overduin werd geboren op 23 februari 1935.

Van 1960 tot 1966 was hij voorganger in diverse gemeenten en evangelisaties en is op 25 maart 1962 voor het eerst in Hilversum voorgegaan, in de morgendienst preekte hij over Zefanja 3 : 12 en in de middagdienst Johannes 12 : 24.

De Hervormd Gereformeerde Gemeente is geïnstitueerd op 18 juni 1966 door ds. Luitjes sr. Door de op 27 september 1966 gekozen en bevestigde ouderlingen en diakenen werd een beroep uitgebracht, en op 8 oktober 1966 nam de heer D. Chr. Overduin uit Sliedrecht het beroep tot predikant naar Hilversum aan. De bevestiging vond plaats op dinsdag 1 november 1966 in het gebouw van de Evangelisch Lutherse kerk te Hilversum. Zijn oom Ds. P. Overduin predikant van de Gereformeerde Gemeente in Hersteld Verband te Rotterdam heeft hem bevestigd met 1 Timotheus 4 : 12: "Niemand verachte uwe jonkheid; maar wees een voorbeeld der gelovigen in woord, in wandel, in liefde, in de geest, in geloof, in reinheid En zijn intree preek was uit Ezechiël 37 : 5 en 6 : "Alzo zegt de Heere, HEERE tot deze beenderen: Ziet, Ik zal den geest in u brengen, en gij zult levend worden; en Ik zal zenuwen op u leggen, en vlees op u doen opkomen, en een huid over u trekken, en de geest in u geven, en gij zult levend worden; en gij zult weten, dat Ik de HEERE ben" Er waren drie aandachtspunten = Zet de bazuin aan de mond = Hoort des HEEREN WOORD! = Zeg tot de dorre doodsbeenderen dat zij leven =

 

In 1966 werd er een nieuwe kerk gebouwd voor de Zevende Dags Adventisten die alleen op zaterdag kerkdiensten hielden en mocht de Hervormd Gereformeerde Gemeente vanaf 1967 dit kerkgebouw op zon- en feestdagen en Bijbellezingen huren.

Op 12 november 1990 kwam Ds. D. Chr. Overduin op 55 jarige leeftijd te overlijden.

 

"Een innig geestverwant is van ons heengegaan: ds. D. Chr. Overduin, predikant van de Hervormd Gereformeerde Gemeente te Hilversum. Een geestverwant van onze vriendenkring? Dat was hij ongetwijfeld, ofschoon hij een te irregulier mens en theoloog is geweest om zich in welke kring dan ook geregeld op te houden. Hilversum was een kwart eeuw lang zijn "Elberfeld", terzijde van de bedrijvige kerkelijke heirbaan. Met mond en hand en hart stond hij ten dienste van de kleine gemeenschap die hem zijn God had toevertrouwd. Maar zoals Kohlbrugges "terzijde" geen isolement behelsde, maar het centrum werd van een breed bereik, zo ook -zij het in veel bescheidener mate- klonk het woord van ds. Overduin tot ver over de grenzen van Gooi- en Eemland. Ruim tweehonderd maal vulde hij een maandelijks kerkblad "Om 's Heeren huis" geheten, dat naar vele windstreken werd verzonden. Het is jarenlang, te midden van heel de wirwar aan kerkelijke publiciteit, een van de zeer weinige bladen geweest die ik van a tot z las: zijn markante meditaties, zijn zieken- en bejaardenrubriek -vol kostelijke wijsheid en milde humor, zijn terloopse commentaren op het kerkelijke gebeuren links en rechts, zijn diepontroerende "in memoriams" zijn rijkgeschakeerde keuzegedichten uit de literatuurgeschiedenis en zijn treffend gekozen "levende woorden" uit de kerkhistorie. Wat was toch zijn geheim? Zonder een man van eruditie te zijn, was hij niettemin een geleerde en een leraar. Want wat hij had vernomen in Schrift en theologie, was door hem heengegaan en wist hij helder en creatief te vertolken. Met name Kohlbrugges oeuvre had zich diep in zijn hart genesteld. Daan Overduin gidste me bij mijn aanvankelijke ontdekkingstocht door het landschap van diens geschriften heen. Hij deed dat beslist en trefzeker, en vooral existentieel. Met al de onvermijdelijke en heilzame eenkennigheid van een mens die een gegrepene is, had hij maar één snaar op zijn lier: het zij verre van mij dat ik zou roemen anders dan in het Kruis van onze Heere Jezus Christus (Galaten 6). Alle vroomheid van eigen makelij wierp hij onverschrokken als schadelijk afval op de schroothoop. Twee dingen hielden gelijke tred. Vlijmscherp was hij in het misprijzen van iedere vorm van kerkelijke en bevindelijke eigengerechtigheid, en ondubbelzinnig in het aanprijzen van de enige gerechtigheid die voor God geldt: de Gekruisigde". [Ecclesia 1991]